BİR SALKIM ÜZÜM. HAFTALIK RESİMLİ GAZETEMİZ MANZUM HİKAYE- 2
1924 YILI… ON BEŞ SENE SAVAŞMIŞ BİR
MİLLETİN, YENİDEN İNŞAASI HERHALDE BÖYLE OLMALIYDI…
|
Nezihe
teşekkürlerle
|
نزيهه تشكّرلرله
|
|
Salkımı
alıp bahçeye
|
صالقيمى آلوب
بغچه يه
|
|
Gitti,
buldu babasını
|
كيتدى ، بولدى
باباسنى
|
|
Onunda
her tasasını
|
اونك ده هر طاساسنى
|
|
Tatlı
diliyle dağıttı
|
طاتلى ديليله
داغيتدى
|
|
Gönlüne
neş’e akıttı
|
كوكلكه نشئه آقيتدى
|
|
Çıkarıp
verdi salkımı
|
چيقاروب وه ردى
صالقيمى
|
|
Dedi:
“Kuzum hatırımı
|
ده دى : ״ قوزوم خاطريمى
|
|
Kırma,
babacığım al, ye
|
قيرما ،
باباجغم آل ، يه
|
|
Annen
verir bana yine
|
آننه م وه رير بانا ينه
|
|
Bak
terlemiş, yorulmuşsun
|
باق ترلمش ،
يورولمشسك.
|
|
Ye de
sana kuvvet olsun…”
|
يه ده سانا
قوّت اولسون...״
|
|
Babası
üzümü aldı
|
باباسى اوزومى
آلدى
|
|
Nezihecik
memnun kaldı
|
نزيهه جك ممنون
قالدى
|
|
Birden
ağaçlığa koştu
|
بردن آغاچلغه
قوشدى
|
|
Serinlikte
oyun hoştu.
|
سرينلكده اويون
خوشدى
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder