BİR SALKIM ÜZÜM. HAFTALIK RESİMLİ GAZETEMİZ MANZUM HİKAYE- 1
1924 YILI… ON BEŞ SENE SAVAŞMIŞ BİR
MİLLETİN, YENİDEN İNŞAASI HERHALDE BÖYLE OLMALIYDI…
|
Akşam
mektepten gelince
|
آقشام مكتبدن
گلنجه
|
|
Küçük
sevimli Nezihe
|
كوچوك سه ويملى
نزيهه
|
|
Sevinç
ile koşup ilkin
|
سوينج ايله
قوشوب ايلكين
|
|
Pek
sevdiği annesinin
|
پك سوديكى
آننسنك
|
|
Hemen
sarıldı boynuna
|
همه ن صاريلدى
بوينونه
|
|
Öptü,
sevdi doya doya
|
ئوپدى ، سه ودى
دويه دويه...
|
|
Sonra o
günkü yepyeni
|
صوكره اوكونكى
يپ يكى
|
|
Öğrendiği
derslerini
|
ئوكرنديكى درسلرينى
|
|
Saydı,
döktü birer birer
|
صايدى ، دوكدى
برر برر
|
|
Alim
imiş küçük meğer
|
عالم ايمش
كوچوك مگر
|
|
Konuşurlar
şundan bundan
|
قونوشيرلر
شوندن بوندن
|
|
Anne
yemiş dolabından
|
آننه يميش
دولابندن
|
|
Çıkarıp
bir salkım üzüm
|
چيقاروب برصالقيم
اوزوم
|
|
Dedi: “
Benim iki gözüm
|
ده دى : ״ بنم ايكى كوزوم
|
|
Yavrucağım
git bahçede
|
ياوروجغم كيت
باغچه ده
|
|
Şunu al
afiyetle ye…”
|
شونى آل
عافيتله يه...״
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder